Çeşitli dinler boşanmanın yanlış olduğunu veya bazı durumlarda bunun bir seçenek olmadığını öğretmiştir. Bazı toplumlar evliliği kişisel bir taahhüt olarak değil, sosyal bir sözleşme olarak görür.
Diğer toplumlar boşanmanın karı koca tarafından anlaşmazlıklarını çözmek için diğer tüm yolları tükettikten sonra verilen bireysel bir karar olduğuna inanırlar. Kaydedilen ilk boşanma, Sevelius ile karısı Amopia arasında MÖ 600 civarında Atina'da gerçekleşti. Atina'da boşanma yasalarının geçmesi MÖ dördüncü yüzyıla kadar değildi.
Ortaçağ İslam'ında boşanma sadece erkekler içindi, ancak genç escort kadınların kocalarını reddetme ve istedikleri takdirde maddi tazminat talep etme hakları vardı. Kuran, birbirini sevmeyen tüm çiftlerin boşanmasına izin vermiş ve mümkün olduğunca uzun süre evli kalmalarını emretmiştir.
Kuran ayrıca, "gerekçeleri yetersiz" olan veya karıları onları geçindiremeyecek kadar yoksul bulan kocalar için eşlerin affına izin vermiştir.
Günümüzde çoğu ülke, çeşitli koşullar altında boşanmaya izin vermektedir. Hâlâ boşanmayı yasaklayan birkaç ülkede, bu tartışmaya ve kamuoyunda tartışmalara konu oluyor.
Araştırmalar, boşanmış erkeklerin kalp, yüksek tansiyon, felç ve psikolojik rahatsızlıklar gibi hastalıklara yakalanma olasılığının daha düşük olduğunu göstermiştir. Boşanmış erkeklerin de depresyondan muzdarip olma olasılığı daha düşüktür.
Boşanma, dünyanın birçok ülkesinde önemli bir konu ve insan haklarının bir parçasıdır. Boşanma hakkı başlangıçta Kanada Anayasası'nda (Boşanma Yasası, 1968) sağlandığı kabul edildi.