Genellikle küçük sıyrıklar ve yanıklar için topikal bir tedavi olarak kullanılır ve diğer birçok madde gibi diş çürümesini azaltmak için ağız üzerine dökülebilir.
"Antioksidanlar ve vitaminler (özellikle B kompleksi) açısından zengin olmanın yanı sıra ballar, anti-inflamatuar özellikleriyle bilinir."
Balın 50 ile 60 C arasında değişen çok düşük bir erime noktası vardır. Bal, bu sıcaklıkta soğuyunca katılaşan bir sıvıdır. Bu sıcaklığın altına soğutulduğunda bazen bazı "kristal" görünümler alır. Bu doğaldır ve tadı etkilemez.
Yüksek düzeyde glikoz ve fruktoz içeren ballar, erime noktası daha düşük olanlardır. Sükroz içeriği ne kadar yüksek olursa, erime noktası o kadar yüksek olur. Glikoz ve fruktoz içeriği yüksek ballar genellikle açık altın sarısı renktedir.
Balın kristalleşme hızı nektarın kaynağına bağlıdır. Avrupa bal arısı Apis mellifera, balın ticari üretiminde kristalleşmeye en büyük katkıyı yapan kişi olarak incelenmiştir.
Bu kaynaktan elde edilen bal, sakarozdan daha fazla trehaloz üreten Afrika yaban arılarından ("Apis" cinsi) daha yüksek seviyelerde glikoz ve fruktoz içerir.
Trehaloz, sakaroz gibi daha düşük bir erime noktasına sahiptir. Bu, belirli Afrika kaynaklarından elde edilen balın uzun süre sıvı kalmasını sağlar.
Balın kristalleşme hızı büyük ölçüde depolama koşullarına bağlıdır. Balın tamamen kristalleştiğinde ve karamel benzeri bir tat ürettiğinde "olgun" veya "pişmiş" olduğu söylenir.
Sıcak iklimlerde depolanan balda kristalleşme teşvik edilir; örneğin Sudan ve Hindistan bölgelerinde kristalleşme insidansı %100 kadar yüksek olabilir. Kristalize bal, satılmadan önce genellikle yaklaşık 50 °C'ye ısıtılır. Bu, daha yayılabilir bir ürünle sonuçlanır, çünkü ısı kristalleri küçültür ve kısmen çözer.
Balın kristalleşmesinin en yaygın nedenlerinden bazıları, 20°C'nin üzerinde veya 15°C'nin altında depolama, yüksek sınırsız escort nem içeriği ve toza, havaya veya güneş ışığına maruz kalmadır. Balın erime noktasının üstünde değil altında bir sıcaklıkta tutulmasıyla kristalleşme de önlenebilir.